Rahmetli Nurettin Topçu bey İstanbul Erkek Lisesi’nde felsefe hocamızdı. Aslında emekliliğine doğru son birkaç dersimize gelmiş ve ders yapmamıştık bile… Durgundu, küskündü sanki. Şimdi aynı yaşa gelmişken o zamanlarda yazdığı bir mektubu paylaşayım da tercüman olsun hepimize…
Nurettin Topçu´nun Mektubu
“Hizmetine ömrümü harcadığım memlekette,
dostlarım kalmadı gibi bir şey.
İnsanın düşkünlüğünü, sefaletini bilirdim
ama ruh sefaletinin bu kadar karanlığını görmemiştim.
İnsan diye emek verdiklerimin hemen hepsi de
ruh ve mana mefhumuna yabancı,
menfaat kölesi bir takım haşerelermiş.
Ahlaksızlığın ummanı olan bu Şark´ı
yaşadıkça tanıyorum.
Burada insanı fenerle arayanlar yanılmamışlar.
“Müslümanız diyen insan yığını´ yok mu?
Onlar, Şark´ın en aşağı tabakasını teşkil ediyor.
Yaşanan şekliyle Müslümanlık Şark´ı bitirmiş.
Buraya artık ne ilim girer, ne ahlak;
ne de Allah uzanır bunlara…
Bunların önce her şeyi bırakıp,
insanlık devrine girmeleri lazım.”
(11 Nisan 1965 tarihli mektup) Nurettin Topçu