Geçen hafta “EĞLENİYOR MUYUZ, YOKSA EĞLENMEYİ BİLMİYOR MUYUZ?” diye başlıkta sordum.
Tüm bu ve benzeri ikazları duyarak büyümedik mi? Gezilerimde hep dikkatimi çekmiştir; İran, Türkiye ve İspanya asık suratlı insanlar ülkesiydi. İspanya’da bilhassa kadınlara bir şey sormaya bile çekinirdik; dövecek gibi bakarlardı. Şimdi daha makul davranıyor İspanyollar. Ülkemizde de durum benzerdir. Fakat şehirleşme mi, yurtdışına gidiş gelişler mi, yoksa turizm mi, şimdilerde bu durum değişmeye başladı. Ama yine de selam alıp veren, bir “Günaydın” diyen yok. Hatta selam versen alacaklı sanırlar veya selam almazlar ki borçlu çıkmasınlar!
Her ülkenin tarihi, kültürü, yaşamı farklı tabii. Şimdi biz kendimize odaklanacak olursak, bence durumumuz kötü. Eğlenmek ayıp, mutlu olmak saklanacak bir şey. Halbuki mutluluk paylaşıldıkça çoğalmaz mı? . Rabbin verdiği tüm nimetleri bilip şükredebilmek bile sadece bir mutluluk kaynağı olmalıdır. Selamı yaygınlaştırmanın emredildiği bir dinimiz var, ama sakınıyor veya çekiniyoruz. Halbuki peygamberin arkadaşları yolda yürürken aralarına bir ağaç girse bir an ayrılsalar, yeniden bir araya geldiklerinde selamlaşırlardı. ”Seni Allah için seviyorum.” derlerdi birbirlerine bir çıkar ummadan.
İşte geçen hafta yazımda ülkemizde eğlencenin ve eğlenen, eğlendirenlerin durumuna şöyle bir göz attım. Okumayanlar için yazımın tanıtım vidyosu ve linki ekte.
Yarın dijital dünyanın sanat dünyasını nasıl değiştirdiğine yönelik bir yazı yayınlayacağım. Sanat galerileri, müzelerin nasıl bu dünyaya tepki verdiklerini ve neleri değiştirebildikleriyle ilgili görüşler ileteceğim. Saat 11.00’de tüm platformlarda bekliyorum..
Yazının tamamı: https://muratulker.com/y/eglence-hayatimiz-anlayisimiz/
*Vidyo yapay zeka tarafından seslendirilmiştir.