” Atinalı Felsefeciler Hiç Yaşamamış Gibi Gelirdi Bana Ama Kim Bilir” başlıklı yazımın https://muratulker.com/y/atinali-felsefeciler-hic-yasamamislar-gibi-gelirdi-bana-ama-kim-bilir/ bir bölümünde dedim ki:
“Hala süren bu tartışmalı durumlar için de diyorum ki, zaten yeni materyalist ve rasyonel batı düşüncesinin sırtını eski yunan mitolojisine dayaması ve yine eski yunan filozoflarını yüceltmesi hatta bunlara o dönemin Endülüs bilginlerini dahil etmesi galiba objektivite kazandırmak içindi. Yoksa ya hristiyan olarak kilisenin idaresi altında yaşanacak veya son güncellenmiş versiyonu olan İslam Akidesine teslim olunacaktı. En iyi ihtimalle son seçenek ise eski israiliyat hikayelerine dönüş olacaktı. Batının mevcut kutsal kitabında (Bibel) beraber bulunan eski/yeni ahit hikayeleri galiba bundan kaynaklanıyordu. Benzer durum sanatın birçok kolunda ve evresinde görülmektedir. Güzel sanatların yanında edebiyat, şarkı sözleri, sinemada bu durum açıkça görülmektedir. İnsanlığın düşüncelerini oluşturan gelecek hayallerini şekillendirerek eğlendirirken pek büyük bir ekonomi de yaratan bu akımları meydana getiren eylemlerin kendiliğinden başıboş gerçekleşeceğini düşünmek safdillik olurdu. Tabi bu bizi komplo teorilerinin hakimiyeti altında olduğumuz zannına da sürüklemesin. Bizi kimsenin felaket senaryolarına sevkine lüzum yok, zira kendimize çok zalimiz nasılsa…”